donderdag 1 maart 2012

DRIES VERVOLGT - GAMBIA

Beste thuisblijvers _ Selaam

Deze week heb ik heel wat ervaren in Gambia. Het was een week vol hoogtepunten en dieptepunten. Laat me beginnen bij de hoogtepunten. Ik bezocht tal van natuurreservaten met mijn mentor, fietste vele kilometers in de zon (ik wou dat ik ze pakken kon), bracht een bezoekje aan de katholieke kerk op zondag (ik zag de mensen bidden en dansen), praatte over politiek met verscheidene stamhoofden… Ik voelde me deze week thuis in Gambia. De mensen zijn nog steeds vriendelijk en de muziek blijft me intrigeren. Muziek doet de mensen leven en brengt de mensen samen. Ik voel me hier vrij, zelfzeker en besef dat het leven in België heel anders is. In Gambia is er amper elektriciteit, kunnen vele mensen amper lezen, heeft bijna niemand internet (te duur) en is er geen tijdsdruk. Mensen komen altijd te laat en vinden het doodnormaal (‘African time’). Ik woonde op zaterdag (25 februari) een workshop voor leerkrachten bij in mijn secundaire school. De workshop was zeer interessant en trachtte de leerkrachten te helpen met hun lesvoorbereidingen. Speeches werden uitvoerig gegeven door de directeur en talloze leerkrachten leerden (eindelijk) lesvoorbereidingen maken. De directeur moest steeds zijn stem verheffen gedurende de workshop en sommige leerkrachten waren precies pubers. Maandag (27 februari) startte ik met lesgeven. Mijn eerste indruk was positief. De leerlingen werkten actief mee en ik maakte gebruik van actieve werkvormen (check-in-duo, ‘rondje’ en eenvoudige experts). De leerlingen moesten samenwerken, nadenken en kregen de kans om vragen te stellen. Dinsdag (28 februari) beleefde ik een dipje in Gambia. De les verliep zeer moeizaam en de leerlingen konden amper lezen. Het viel me zelfs op dat er leerlingen zijn die de taal (het Engels) niet beheersen. Hoe kan je wat bijleren als je niet eens Engels kan spreken? De lessen ‘Frans’ zijn zinloos in mijn school. De leerlingen willen geen Frans leren en kunnen na drie schooljaren zelfs de werkwoorden ‘être’ en ‘avoir’ niet vervoegen. Toch zie ik enige hoop in het onderwijs. Veel leerlingen willen er iets van maken en sinds dinsdag (28 februari) ben ik gestart met naschoolse bijlessen. Momenteel ben ik na mijn uren (20 ‘periods’ per week) aan het werken met tien kinderen rond hun lees- en schrijfvaardigheid. We lezen tal van boeken (bijvoorbeeld Shakespeare) en bespreken vakspecifieke moeilijkheden. Het is heel fijn nu al enige vooruitgang te merken en ik hoop dan ook geïnteresseerde leerkrachten te vinden om mijn werk verder te zetten. Ik wil jullie nog melden dat het heel moeilijk is om te accepteren dat er vele personen niets doen gedurende een dag. Talloze mannen zitten zinloos thee te maken en staren dagelijks doelloos in het rond. Gelukkig heb ik al vele mensen ontmoet met een positieve visie (bijvoorbeeld Manlafi, de directeur, mijn mentor…) en zijn er mensen aan het werken aan een betere toekomst.

Volgende week zal ik mijn werk verder zetten en ga ik de schoolbibliotheek reorganiseren. Tot dan!

Dries Spoelders

7 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben blij dat jij je daar thuis voelt. Als ik het goed begrijp wil je echt daar blijven en wonen he. Tevens geef je een vrij goed beeld over de situatie ginder. Ik dank je hier voor
    Groetjes van Maxim :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zalig maat om iets over u te lezen. Het is te hopen dat je daar veel vooruitgang boekt met uw leerlingen. Een levenservaring als deze geeft je leven een richting! Zometeen is het kotenrolling op de fanfare. Ik ben nu meestal muzikaal directeur aangezien Wim en Duke bijna nooit aanwezig meer zijn. Doe de groeten daar aan uwen beste kameraad en Manlafi. Keep on singing bro! En tot binnen een paar maand.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dries, ik vind dat je uitgebreid en meeslepend schrijft! Keep it up

    Enkele vragen (mocht je er tijd voor hebben)
    * Wat is de status van een leerkracht in Gambia? Hoe worden ze betaald?
    * Veel analfabeten en amper elektriciteit ... Volgt men er de actualiteit, en zo ja, hoe?
    * Hoe staan ze tegenover president Yahya Jammeh?

    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Sven
      Dank voor uw reactie.
      Enkele antwoorden op uw vragen:
      De Gambiaanse leerkrachten krijgen een schamele 2800 Dalassi per maand (ongeveer 70 EUR). Dit bedrag is te weinig en de meeste leerkrachten zijn dan ook arm. Talloze leerkrachten hebben bijberoepen (bijvoorbeeld taxi-chauffeur, waterverkoper…) en zijn gedemotiveerd. Vele leerkrachten dromen van Europa en zien geen uitweg. Toch zijn er ook gemotiveerde leerkrachten en is er hoop. De leerkrachten worden ontzettend gerespecteerd door de leerlingen en stimuleren hen tot een intellectuele ontwikkeling.
      De actualiteit wordt steevast gevolgd door de bevolking. Ieder gezin beschikt over een radio (met batterijen) en deze radio staat altijd aan. De verkiezingen in Senegal werden bijvoorbeeld nauwkeurig gevolgd en dit onderwerp werd zelfs onderwezen op school. De jonge kinderen (0 tot ongeveer 16 jaar) volgen de actualiteit nauwelijks. Ze spelen altijd op straat en weinig kinderen interesseren zich in boeken of nieuwsfeiten.
      De meeste Gambianen aanbidden de president. De president is het grote voorbeeld en het “voorbeeld” van een vrome moslim. Talloze Gambianen houden van de president omdat hij lekkere rijst uitdeelt (tevens een geschenk van Taiwan in ruil voor onbeperkte toegang tot de Gambiaanse viswateren) en mooie wegen bezorgt aan de lokale bevolking (doch zijn enkel de verbindingswegen geasfalteerd).
      Opmerking: Vorige week vrijdag bezocht ik de rijstverdeling op het strand in Gunjur en merkte ik op dat de rijst enkel uitgedeeld werd aan de “sterkeren”. De bevolking werd behandeld als beesten en de soldaten waren agressief. De president bevond zich steeds op een veilige afstand van het volk en werd omgeven door stoere bodyguards. Het was heel confronterend om deze verdeling bij te wonen en ik kon mijn ogen niet geloven.
      Andere Gambianen haten de president. Hij is volgens hen een dictator en protest wordt steevast hardhandig neergeslagen. De president is volgens hen te lang aan de leiding en profiteert van het volk.
      Tot slot voert de president uitvoerig propaganda en kan je op de grote wegen groteske afbeeldingen waarnemen van Jammeh, waarop hij de mensen wijst op het feit dat het een heilige plicht is om voor hem te stemmen.
      Ik hoop dat ik hiermee uw vragen degelijk heb beantwoord.
      Gegroet
      Spoelders Dries

      Verwijderen
  5. Hey Dries,

    Ikzelf heb 3jaar geleden ook een maand in Gambia gezeten... Het was een prachtervaring!!! Geniet ten volle, je gaat alles missen wanneer je terug bent. De mensen, het eten, het toubab-geroep in de straat en zo veel meer!!!

    Nog veel plezier!!!

    Laura (Bintou)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Laura
      Inderdaad, het is hier een mooie ervaring. Dank voor je bericht en ik zal me hier nog amuseren.
      Gegroet
      Spoelders Dries

      Verwijderen